بررسی میزان آمادگی پیاده‌سازی مدیریت دانش در دانشگاه پیام‌نور (مطالعة موردی: دانشگاه پیام‌نور مرکز- مشهد)

امروزه دانش، مهم‌ترین و با ارزش‌ترین سرمایة هر سازمانی به شمار می‌رود. تغییرات سریع و رشد افزون، هر سازمانی را بر آن می‌دارد تا برای بقاء، تمام تلاش خود را در مدیریت دانش به‌کار گیرد. دانشگاه‌ها نیز به دلیل ماهیت عملکردی خود به عنوان مراکز اصلی خلق و اشاعة دانش می‌توانند بیشترین بهره را از مدیریت دانش ببرند. در راستای اجرای مؤثر مدیریت دانش، بررسی اولیه پیاده‌سازی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ لذا در این پژوهش، به بررسی میزان آمادگی زیرساخت‌های اساسی پیاده‌سازی سامانة مدیریت دانش (فرهنگ و عوامل انسانی، ساختار و فرایند‌ها، زیرساخت فنی) و رتبه‌بندی این عوامل از نظر درجة اهمیت در دانشگاه پیام نور مرکز- مشهد پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی است. جامعة آماری، اعضای هیأت علمی دانشگاه پیام نور مرکز- مشهد هستند و نظر همة اعضای جامعة آماری پیمایش شده است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش، از طریق پرسشنامه جمع‌آوری گردیده است و سؤالات این پرسشنامه با الگوبرداری از پرسشنامه‌های مشابه داخلی و خارجی و بررسی متون مدیریت دانش طراحی شده است. روایی پرسشنامه، از نوع روایی صوری و محتوایی است و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. تحلیل نتایج حاصل، حاکی از آن است که دانشگاه در ابعاد “فرهنگ و عوامل انسانی”، “زیرساخت فنّاوری اطلاعات” و “ساختار و فرایند‌ها”، برای پیاده‌سازی مدیریت دانش در سطح نامطلوبی قرار دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون رتبه‌بندی (آزمون فریدمن) نشان داد که “فرهنگ و عوامل انسانی” با اهمیت‌ترین عامل و “ساختار، و فرایندها” کم اهمیت‌ترین عامل هستند.